Maar goed ook, anders waren die stappen misschien niet zo enthousiast geweest, eerder aarzelend en onzeker. Daarom is het goed dat we niet weten wat er allemaal op ons pad komt in de tijd die voor ons ligt. We zouden, door ons zorgen te maken over wat er kan gebeuren, vergeten te genieten van de mooie momenten die er zijn. Het is de kunst om blij, gelukkig en dankbaar te zijn in het nu, als je daar ook reden voor hebt.
Even terugblikken op het jaar dat we achterlaten is goed want we nemen een hoop mee het nieuwe jaar in. Je kunt niet zomaar alles wat je mee te dragen hebt gekregen laten vallen en schoon een nieuw jaar ingaan.
Als ik achterom kijk ben ik erg dankbaar dat ik mensen heb mogen begeleiden tijdens het afscheid nemen van hun geliefden. Elke uitvaart was weer anders, omdat ieder mens uniek is. In korte tijd word je meegenomen in de intimiteit van mensen die verdriet hebben en troost zoeken bij elkaar. De persoonlijke verhalen over het leven van de overledene raken mij elke keer weer. Soms met humor, soms met verdriet omdat het leven niet altijd mooi was, maar zwaar en haast niet door te komen. Maar steeds was er de liefde voor de overledene, bij de een alles overheersend, bij de ander ver weg gezakt maar toch onvermijdelijk aanwezig. Mijn werk, het is zo mooi en dankbaar om te mogen doen!
Persoonlijk heb ik ook in het afgelopen jaar afscheid moeten nemen van mensen die me erg lief waren. De één had een leven van bijna 93 jaar achter de rug waarvan ik er 32 mee mocht maken. Terwijl ik zijn hand vast hield in zijn laatste minuten zagen we zijn ziel uit zijn lichaam glijden. Zo vredig en uiteindelijk rustig mocht hij gaan, we gunden hem de rust en het was goed.
Het andere afscheid was heftig, zo jong nog, volop in het leven als man, vader en net opa. Ik zie elke dag nog het verdriet dat het geeft, de rouw die er is en ik probeer er te zijn maar mijn armen schieten te kort…Met liefde denk ik aan mijn zussen, waarmee de onverbrekelijke band is gevormd door het zelfde bloed dat door onze aderen stroomt. Juist in die tijd van groot verdriet voelde die band zo sterk en bracht ons nog dichter bij elkaar.
Mijn ouders mogen ondanks hun oudere dag nog genieten van de mooie dingen in het leven, het is goed te zien dat zij samen al zoveel jaren samen zijn en op elkaar steunen.
Dankbaar denk ik aan het geweldige gezin waar ik vrouw, moeder en oma mag zijn. Dit gezin is de basis in mijn leven, op hen kan ik terugvallen en mag ik zijn wie ik ben. Mijn fouten worden met een glimlach en een arm om me heen vergeven.
In het afgelopen jaar waren er de vrienden waarmee veel mooie, gezellige, troostende en bemoedigende momenten zijn beleefd. Die vriendschappen omringen ons al zo lang, daar komt tijd en afstand nooit tussen.
Zo draaide de wereld door, elke dag weer. De zon kwam op en ging weer onder. Mensen werken hard voor hun onderhoud en bouwen mooie huizen. Mensen vluchten weg van hun huis en haard en zoeken een nieuwe plek op aarde om te mogen leven. Mensen veroordelen elkaar op kleur en ras en geloof. Mensen helpen elkaar zonder er iets voor terug te willen krijgen.
De machtigen op aarde zetten zichzelf op een voetstuk en denken alles te mogen roepen en doen ten koste van de onschuldige burgers die afhankelijk van hen zijn.
Honger, rijkdom, moord en doodslag, verliefd worden, trouwen, kinderen krijgen….het zijn de dingen van de dag en zo is het al eeuwen en zo zal het in nieuwe jaar ook weer gaan.
Maar deze week heb ik het feest van Kerst, Licht en Hoop gevierd samen met heel veel andere mensen.
Ik kijk nog even achterom, zie de vlakke groene velden, de hobbels en kuilen. Ik draai mijn hoofd naar de toekomst en zie dat Licht voor mij uitgaan en ik neem de stap het nieuwe jaar in.
Ik wens u allemaal een mooi nieuw jaar!